In december 2002, vlak voor zijn vakantie naar Thailand, vroeg Wim Endstra of ik een andere financier wist voor de leningen die ik enkele maanden eerder bij hem had afgesloten. De speelhallen en de panden op de Wallen waren onderpand voor die leningen. De kadastrale registratie van Endstra’s bedrijven als financieel belanghebbenden op de Wallen beschouwde Endstra als een riskante factor bij het oppoetsen van zijn beschadigde blazoen. Hij wilde geen enkele zakelijke band meer met de Wallen. Bovendien had Endstra behoefte aan liquiditeit in verband met allerlei financiële verwikkelingen met zakenpartners die de banden met Endstra wilden verbreken, zoals Klaas Hummel.

Rabobank
Begin januari 2003 maakte ik een afspraak met mijn huisbankier, de Rabobank en op 9 januari 2003 zat ik al met de bank aan tafel om mijn financieringsaanvraag aan de hand van financiële stukken toe te lichten.

Financieel adviseur Ad van T.
Kort nadat hij terug was uit Thailand introduceerde Endstra mij bij het bedrijf van financieel adviseur Ad van T. Die had ik in 2000 al eens ontmoet toen hij nog fiscalist was bij het bekende accountantskantoor Paardekoper Hoffman, thans Mazars. Van T. zou in die periode veel advieswerk verrichten voor vastgoedtycoon Paarlberg, die op zijn beurt weer veel ingangen had bij buitenlandse banken. Bij een Nederlandse bank achtte Endstra de kans op een herfinanciering erg klein omdat zijn naam verbonden was aan de bestaande leningen.

Na een onderhoud met financieel specialist Van T. stuurde deze mij een brief waarin hij aangaf ‘in het kader van de herfinanciering van de vennootschappen’ de volgende diensten te zullen verlenen:

– advisering financieringsstructuur
– bemiddeling
– beoordeling concepten
– contacten notaris etc.
– correspondentie met financiële instelling

De totale financiering moest 4 miljoen euro bedragen en ‘bij het succesvol tot stand komen van de financiering’ zou ik € 40.000,- (excl. BTW) aan Van T. verschuldigd zijn, ofwel 1% van het te verstrekken krediet. Dit  was geen ongebruikelijk percentage voor hypotheekadviseurs.

Wilbury Limited
Behalve de Rabobank hebben mijn eigen accountant en fiscalist ook enkele andere Nederlandse banken benaderd om de door Endstra aan mij verstrekte leningen over te nemen. Deze weigerden mijn bedrijf te financieren, onder meer vanwege de buurt en ook omdat ik werd aangemerkt als starter.

Omstreeks 10 februari 2003 deelde Van T. mij telefonisch mede dat een buitenlandse financiële instelling bereid was de financiering van de bedrijven van Endstra over te nemen. Op uitdrukkelijk verzoek van Endstra is de reactie van de Rabobank toen niet meer afgewacht, mede vanwege de vergoeding die Van T. had bedongen als het hem zou lukken. Endstra ging er zelf al vanuit dat de Rabobank de herfinanciering zou weigeren. Kort nadat de notariële akten met betrekking tot de herfinanciering waren ondertekend kwam er inderdaad een afwijzing van de Rabobank. “Zie je nou wel”, zei Endstra toen ik hem de brief van de Rabobank liet lezen.

Tot zover weinig aan de hand zou je zeggen, behalve dat de beloofde buitenlandse bank een private financieringsmaatschappij genaamd Wilbury Limited bleek te zijn en ik voortaan de rente en aflossing vooruit moest betalen in plaats van achteraf. Alles was niettemin keurig voorbereid en verzorgd door Lexence notarissen.