Het ProjectManagement Bureau van de gemeente heeft gisteren notulen gestuurd naar de deelnemers en betrokkenen van de Rondetafelbijeenkomst over Project 1012, die op 9 december jl. plaatsvond in de Beurs van Berlage. Niet naar mij. Ik kreeg ze via een journalist. Van het eerste deel van die bijeenkomst had ik al eerder verslag gedaan, dat op sommige punten nogal afwijkt van de lezing van de gemeente. Zie: ‘Project 1012, hoe nu verder?’
In een samenvatting van de terugblik van projectleider Pierre van Rossum op zes jaar Project 1012 permitteert de gemeente zich op pagina 2 van de notulen een kleine geschiedvervalsing, oftewel ‘het moedwillig aanbrengen van onwaarheden in de geschiedschrijving, meestal met politieke bedoelingen’. In de notulen stelt de gemeente:
Uit het politierapport Schone schijn blijkt, dat sprake is van mensenhandel in de vergunde prostitutiesector. Dit blijkt niet alleen in Amsterdam de tendens, maar ook in steden als Utrecht, Den Haag en Alkmaar. De aanpak hiervan stuit op weerstand, de gemeente zou het Wallengebied ‘vertrutten’.
De verzonnen suggestie dat critici van Project 1012 het aanpakken van vrouwenhandel beschouwen als ‘vertrutten’ doet denken aan beweringen van Lodewijk Asscher (PvdA) die Van Rossum tijdens de bijeenkomst van 9 december jl. niet meer durfde te herhalen, zoals: “Wie tegen ons plan is, steunt vrouwenhandel”.
De termen ‘vertrutten’ en ‘vertrutting’ zijn nimmer gerelateerd aan vrouwenhandel of prostitutie maar door bewoners en ondernemers gebruikt om de regeldrift van toenmalig stadsdeelvoorzitter Els Iping (PvdA) te karakteriseren. Er is destijds zelfs een actiegroep opgericht genaamd ‘Stop de vertrutting’ die een petitie op internet zette die door duizenden Amsterdammers is ondertekend. Na het vertrek van de stadsdeelvoorzitter uit het bestuur van stadsdeel Centrum is de website met de geslaagde actie van het internet verwijderd.
Het is de gemeente zélf die de kritiek van vele Amsterdammers op het vertrutten van de stad door Els Iping in verband brengt met mensenhandel en prostitutie. Niet alleen in presentaties over Project 1012 maar bij meer gelegenheden. In interviews bijvoorbeeld:
‘Weet je waar het op de Wallen om gaat? Om pure mensenhandel! Jonge, vooral buitenlandse vrouwen worden doorverkocht voor gedwongen prostitutie. Als we die criminelen aanpakken vind ik dat geen vertrutting van onze fenomenale stad’,
Dat zegt burgemeester Eberhard van der Laan (PvdA) in 2011 in Ad Valvas, het ‘Onafhankelijke platform van de Vrije Universiteit Amsterdam’. Maar in tegenstelling tot filosoof Ad Verbrugge, die de burgemeester toen interviewde tijdens een maandelijks event genaamd ‘Filosofie op de Zuidas’, slikken Amsterdammers niet alles voor zoete koek en zal de term ‘vertrutting’ in de geschiedenis van de stad voor altijd gekoppeld blijven aan Els Iping, welke draai de burgemeester (een partijgenoot van Iping) er ook aan geeft.
Vrouwenhandel moet uiteraard worden aangepakt maar dat is een zaak voor politie en justitie. Daarvoor hoeft niet met hulp van woningcorporaties een halve stadswijk opgekocht te worden.
Meneer Kaatee, U vergeet nog te memoreren dat een aantal bordeelhouders, als eersten, politieambtenaren die verantwoordelijk waren voor het reilen en zeilen van de prostitutie in het wallengebied op de Turkse pooier bende van Saban Baran hebben gewezen. Met die signalen is meer dan 2 jaar niets gedaan, in die tijd heeft deze groep veel meer slachtoffers gemaakt en zich enorm kunnen verrijken. De burger weet hoe het is afgelopen, Justitie heeft Baran proefverlof verleend en meneer is uit NL verdwenen en wordt door Turkije niet uitgeleverd.
Ik meen dat Baran in NL nog straffen ten hoogte van 10 jaar moet uitzitten. De opbrengsten van Baran’s bende heeft Justitie ook niet weten te achterhalen.
Resumerend de Overheid past in de successen tegen vrouwenhandel een heel wat minder hoogmoedig toontje. Men zou overigens eens moeten onderzoeken, hoe die vrouwenhandel is ontstaan. Dit fenomeen was in de jaren 70 en 80 vrijwel onbekend in de Amsterdamse prostitutiewereld.
Deze uiterst negatieve ontwikkeling is door de komst van buitenlandse criminele groepen ( Oost-Europeanen, Albanezen, Turken etc. ) in gang gezet. Waar in de jaren 70 en 80 veel Nederlandse vrouwen nog zelfstandig in de Amsterdamse prostitutiebuurten werkzaam waren, is het aantal Nederlandse vrouwen in de raamprostitutie vrijwel verdwenen, dat is op zich wellicht toe te juichen, maar ik meen dat dit aangejaagd is door de agressieve methoden van deze bendes tegen bordeelhouders en onafhankelijke prostituees.
De excessen van de laatste jaren zijn naar mijn mening dan ook te wijten aan een lakse opstelling van Justitie en Politie in het begin van de jaren 90 wanneer er een grote omslag komt in de Nederlandse prostitutiebuurten.