Officier van Justitie Koos Plooij was in Kolbak de eerste magistraat die mij ten overstaan van de rechtbank promoveerde van ‘loopjongen’ tot ‘de financiële man van Holleeder’. Op 14 februari 2006 noemde Plooij mij ‘de financiële spil’ waar het onderzoek in Zwitserland, op de Nederlandse Antillen en op de Maagdeneilanden om draaide. Mijn naam zou daar vanzelf opduiken, zo verzekerde Plooij de rechtbank om de voorlopige hechtenis te laten voortduren.

Zwijgrecht
Nadat ik op 30 januari 2006 mijn eerste verklaring had afgelegd, adviseerde mijn toenmalig advocaat Jan-Hein Kuijpers mij om me te beroepen op mijn zwijgrecht. Plooij noemde dat ‘onverstandig’. Als ik gewoon was blijven verklaren, had ik volgens de officier waarschijnlijk al lang naar huis gekund, zo stelde hij die 14 februari. Toen ik achtereenvolgens op 24 februari, 9 maart, 23 maart en 6 april 2006 in het bijzijn van mijn advocaat dagenlang ben verhoord en alle vragen van de Nationale Recherche uitvoerig had beantwoord, was het OM allesbehalve tevreden. Ik had wel veel verklaard maar weinig gezegd, zei Teeven. ‘En als er werd doorgevraagd, bleef ie hangen in zijn eigen verhaal.’ Tja, wiens verhaal moet ik anders vertellen? Het verhaal van het OM?

‘Minister van Financiën’
Op Teeven’s waarschuwing dat ik vast moest blijven zitten omdat ik als ‘de Minister van Financiën’ in staat was om bedragen weg te sluizen die nog niet gevonden waren, reageerde Jan-Hein in zijn pleitnota van 11 mei 2006:

‘Het wordt nu wel heel erg spookachtig. Nu zou cliënt ook nog gehecht dienen te blijven op grond van omstandigheden die zich helemaal niet voordoen, behalve dan in het hoofd van de officier: KAFKA mijnheer de Voorzitter!’

Niet alleen tijdens de raadkamerzitting van 11 april 2006 had Teeven mij aangeduid als ‘Minister van Financiën’ van een criminele bende. Bij de eerste pro-forma zitting op 11 mei 2006 herhaalde Teeven dit voor een volle perstribune en stond het de volgende dag in De Telegraaf.

NOVA
Anderhalf jaar later, in een uitzending van NOVA op 21 december 2007 – de avond na het vonnis van de Haarlemse Rechtbank – beweerde hoofdofficier van het Landelijk Parket mr. Nieuwenhuizen zonder blikken of blozen dat de kwalificatie ‘Minister van Financiën’ niet afkomstig was van het Openbaar Ministerie. Alsof journalisten dat hebben verzonnen.

Bedreigde getuigen
Het OM bracht mij zelfs in verband met levensdelicten door te suggereren dat een anonieme bedreigde getuige over mij had verklaard. In navolging hierop beweerde Het Parool in een publicatie van 20 februari 2007 dat een anonieme getuige mij zou hebben beschuldigd van betrokkenheid bij een moord. Endstra zou dergelijks bij de Rijksrecherche hebben verklaard.

Rijksrecherche
Toen het verslag van het gesprek dat Endstra in december 2002 had met de Rijksrecherche eindelijk aan het strafdossier werd toegevoegd, bleek dat Endstra helemaal niet over mij had verklaard zoals Teeven had beweerd. Opnieuw bleek dat er valse verwachtingen waren gewekt bij de rechtbank om de voorlopige hechtenis te verlengen.

Anonieme bedreigde getuige D
Een door het OM opgevoerde anonieme bedreigde getuige D zou goed op de hoogte zijn van de situatie op de Wallen. Dat getuige D over mij zou gaan verklaren stond daarom vast, beweerde Teeven op 6 juli 2006 in het gerechtsgebouw in Haarlem, waar een nieuw schorsingsverzoek werd behandeld. Teeven was zo stellig dat het leek alsof de getuige al verklaringen had afgelegd. Voorzitter Rino Verpalen vroeg daarom aan Teeven: ‘Maar meneer de officier, de getuige moet toch nog gaan verklaren?’ Teeven beaamde dat, maar garandeerde dat de bedreigde getuige over mij ging verklaren. ‘De bedreigde getuige D gaat verklaren over Kaatee, dat kan ik de raadsman toezeggen’, zei Teeven letterlijk. Blijkbaar was er een voorgesprek geweest met de getuige waarin dat zo was afgesproken.

Bij de tweede pro-forma zitting kondigde Teeven opnieuw aan dat getuige D over mij ging verklaren. Dat riep hij zo stellig dat de rechtbank besloot het voorarrest niet geheel maar voor slechts een maand te schorsen. Op 20 juli 2006 vond bij de rechter-commissaris het verhoor plaats van getuige D.. De RC wees de vordering van het OM om getuige D in mijn zaak te horen af. Niet was gebleken dat getuige D mij in verband bracht met een criminele organisatie. En dat was wel noodzakelijk voor een getuige met de status ‘bedreigd’.

Toen op 28 september 2006 het door Teeven en Plooij ondertekende proces-verbaal van het verhoor van getuige D uiteindelijk aan het strafdossier was toevertrouwd, bleek getuige D. aantoonbare onzin te hebben verklaard over eigendommen op de Wallen. Het is gelijk het einde van Teeven’s betrokkenheid bij het Holleeder-proces. Hij ging de politiek in.

‘Anders gaat hij naar Suriname’
Veel te lang heeft de Haarlemse rechtbank ingestemd met de uitdrukkelijke wens van het OM om mij in detentie te houden. Op 19 juli 2006 mocht ik het Huis van Bewaring in Zwolle toch (tijdelijk) verlaten, onder de voorwaarde dat ik geen contact had met getuigen en mijn paspoort werd ingeleverd bij het Landelijk Parket. ‘Anders gaat hij naar Suriname om geld weg te sluizen’ had Teeven tegen mijn advocaat gezegd.

Ik mocht een maand ‘naar buiten’ omdat ik in de rechtszaal aannemelijk had gemaakt dat ik de bedrijfsvoering van mijn speelhallen op de Wallen dringend zélf ter hand moest nemen. Dit hield verband met een controle van de bedrijfsvoering bij mijn speelautomatenhallen die was aangekondigd door keuringsinstantie KEMA. Op 19 juli 2006 om 17.00u werd de hechtenis voor een maand geschorst. Daarna moest ik mij weer melden in het Huis van Bewaring.

RTL Boulevard
Een tussentijds verzoek om op vrije voeten te mogen blijven werd afgewezen. ‘Het financiële brein van de bende van Holleeder zit weer vast’ meldde RTL Boulevard ’s avonds nadat ik weer was teruggekeerd in P.I. Zwolle.

Op 9 oktober 2006 werd de voorlopige hechtenis definitief opgeheven. Dat was een mooi verjaardagscadeau voor mijn vriendin Priscilla, die mij elke week bezocht in het Huis van Bewaring nadat de beperkingen waren opgeheven.