Rino Verpalen

Afgelopen zaterdag plaatste de Telegraaf een groot artikel over de Haarlemse rechter Rino Verpalen. De rechter had tijdens een congres openhartig met journalisten gesproken over hoe hij het Holleeder-proces had beleefd. Ik vond dit zeer opmerkelijk aangezien het proces nog onder de rechter is. Het Amsterdamse gerechtshof moet zich straks in hoger beroep gaan verdiepen in de verdenkingen en het bewijsmateriaal. Nog vreemder was het dat Verpalen zich tegenover journalisten niet gereserveerd opstelde maar openhartig verklaarde ervan overtuigd te zijn dat Willem Holleeder schuldig was. Die overtuiging was er volgens hem niet aan het begin van het proces maar kwam geleidelijk. Daarna heeft Verpalen gekeken of zijn overtuiging ook te bewijzen viel. In plaats van de gebruikelijke afweging te maken tussen alle belastende en ontlastende feiten heeft deze rechter dus gezocht naar bewijsmiddelen om Holleeder en klaarblijkelijk ook andere verdachten schuldig te kunnen verklaren. Dit bevestigt de vooringenomenheid bij Verpalen die voortdurend door de verdediging werd gevoeld tijdens het proces.

Wijsmuller
Het Openbaar Ministerie was er nogal op gebrand het Holleeder-proces voor de rechtbank in Haarlem te voeren. Daarom verzette het OM zich, eerst bij de Haarlemse rechtbank en daarna bij het Amsterdamse gerechtshof, tegen het verzoek de verdediging om de zaak door de Amsterdamse rechtbank te laten behandelen. Endstra woonde en werkte in Amsterdam en de vermeende afpersingshandelingen zouden in het Amsterdamse bos hebben plaatsgevonden en niet in het Groenendaalse bos in Haarlem. Dus is de rechtbank Amsterdam de bevoegde rechtbank, meenden enkele advocaten van verdachten.

Een bedreiging van Endstra’s zakenrelatie John Wijsmuller in Aerdenhout, een dorp vlakbij Haarlem, voerde het OM aan als doorslaggevende omstandigheid om ‘het proces van de eeuw’ in Haarlem aan te brengen. Want daar was het allemaal mee begonnen.

Het aanleveren van voldoende bewijs dat de ontkennende Wijsmuller zou zijn afgeperst, leek echter vooraf al een kansloze missie te zijn voor het OM. De afpersingszaak met Wijsmuller als slachtoffer resulteerde, zoals te verwachten, in een vrijspraak voor alle verdachten. Het OM wachtte lang met het schrappen van de tenlastelegging inzake de afpersing van Wijsmuller waardoor niemand zich er meer over verbaasde dat het Kolbak-proces niet door de Amsterdamse maar door de Haarlemse rechtbank werd behandeld.

Rechtbank Haarlem
Behalve het Holleeder-proces heeft de Haarlemse rechtbank meer spraakmakende zaken gedaan. Wie herinnert zich niet de Zaanse Paskamermoord waarbij de onschuldige fietsenhandelaar Rob van Zaanen in 1987 door de rechtbank Haarlem werd veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf en tbs voor moord op boetiekverkoopster Sandra van Raalten, terwijl 8 jaar was geëist. Een moord die Van Zaanen niet heeft gepleegd. De Schipholbrand stond ook op de rol van de Haarlemse rechtbank. Die veroordeelde niet de overheid die alle denkbare brandvoorschriften aan haar laars had gelapt, maar een 25-jarige asielzoeker die in zijn cel een sigaret niet goed had uitgemaakt. De cafébrand in Volendam is eveneens door de Haarlemse rechtbank behandeld. In deze rechtszaak werd niet de vermoedelijke brandstichter veroordeeld, zoals bij de Schipholbrand het geval was, maar de café-eigenaar die de brandvoorschriften niet zou hebben nageleefd. In de bekende Chipshol-zaak is een heel college van Haarlemse rechters vervangen door andere rechters nadat zij een uitspraak hadden gedaan over bouwgrond van de Haagse ondernemersfamilie Poot ten nadele van de Nationale luchthaven Schiphol. De familie Poot in het gelijk stellen, dat kon natuurlijk niet.

Dat het OM voor het vervolgen van Willem Holleeder en de medeverdachten graag een scheidsrechter wilde die, om in voetbaltermen te spreken, in haar voordeel zou fluiten, valt best te begrijpen. De keuze voor de rechtbank Haarlem lag dan voor de hand. Uitspraken van deze rechtbank in grote zaken vielen vrijwel altijd gunstig uit voor de overheid. Er is bovendien een nauwe band met het Openbaar Ministerie. Menig Officier van Justitie vervolgde zijn of haar carrière bij de Haarlemse rechtbank.

Toeter
Voordat op 11 mei 2006 de eerste Pro-Forma zitting van het Kolbak-proces plaatsvond, had een advocaat van een van de verdachten een ongeoorloofd contact buiten de zittingszaal waargenomen tussen de Officieren van Justitie Plooij en Teeven en rechter Verpalen. Dit was het eerste moment dat door de verdediging een wraking is overwogen. Omdat je het bij de Haarlemse rechtbank slechter kon treffen dan Verpalen, is dat incident op zijn beloop gelaten.

Over mogelijke vervangers van Verpalen zou de verdediging ongetwijfeld minder te spreken zijn. Later hoorde in de advocatenkamer vaak de waarschuwing: ‘als Verpalen van de zaak wordt gehaald krijgen we Toeter’. Mr. R.E.A. Toeter is een voormalig CID officier die net als Fred Teeven figureerde in de IRT-affaire en zich later opwerkte tot vice-president van de rechtbank Haarlem. Dan toch maar liever Verpalen.

“Doe nou even serieus”
Gedurende het proces waren er momenten waarop Verpalen al blijk gaf van vooringenomenheid. Tijdens een van de zittingen maakte de rechter er zelfs een grap over. Toen hij een gevoel van vooringenomenheid over zich afriep, riep Verpalen jolig dat de Haarlemse rechtbank ook wel de ‘slachtersrechtbank’ wordt genoemd. De rechtbank had dus een reputatie hoog te houden.

Tijdens de zitting van 25 oktober 2007 in de Bunker in Osdorp werd onder meer de verkoop van het World Fashion Centre besproken, een gebouwencomplex aan het Koningin Wilhelminaplein in Amsterdam. Willem Endstra was mede-eigenaar van het complex. Verpalen vroeg aan de hand van een dagboekaantekening waarin Endstra had geschreven dat Holleeder 10 miljoen wilde van het WFC, of ik wist dat bij de verkoop van het WFC zóveel winst werd gemaakt. Ik antwoordde dat ik daar geen wetenschap van had. Ik ben niet betrokken geweest bij de aankoop van het WFC, en evenmin bij de verkoop. Dus hoe kon ik dat weten? Hierop liet Verpalen zich ontvallen: “doe nou even serieus”, alsof ik opzichtig had gelogen.

WFC
Toen ik benadrukte écht niet te weten hoeveel winst de vastgoeddeal voor de betrokkenen had opgeleverd, zei Verpalen: “Ik vind het volstrekt onaannemelijk dat u dat niet wist. Dat kunt u hier niet met droge ogen beweren”. De voorzitter deed voorkomen alsof ik als speelautomatendirecteur dagelijks met zulke megadeals te maken had.

“Maar u wist wel dat er geld zou binnenkomen?”, probeerde Verpalen het over een andere boeg. Natuurlijk wist ik dat. Endstra had mij beloofd en verzekerd dat hij mijn nog openstaande vordering zou voldoen zodra het WFC verkocht was. Daarom was ik nieuwsgierig wanneer dat zou gebeuren.

Mijn advocaat mr. Arthur van der Biezen kon de aanmatigende houding van Verpalen niet langer aanhoren. Hij eiste dat de opmerkingen van de voorzitter in het proces-verbaal van de zitting werden opgenomen. Verpalen schrok zichtbaar van de felle reactie van mijn advocaat. De volgende dag zette Het Parool mij in een artikel over de zitting neer als een onnozele verdachte die zou hebben verklaard niet te weten dat er winst werd gemaakt met vastgoeddeals. De journalist in kwestie had duidelijk niet goed opgelet.

Wraken?
Tijdens de lunch hebben we in de advocatenkamer serieus overwogen om Verpalen te wraken. De kans van slagen was volgens Van der Biezen groot na de absurde uitspraken van de rechter, ook al waren die ‘uit de losse pols’, zoals Verpalen zijn opmerking trachtte te bagatelliseren. We realiseerden ons ook dat bij een succesvolle wraking het Kolbak-proces over moest en dan nóg langer ging duren.

Met een diepe zucht begaven we ons na de lunch weer naar de rechtszaal om de zitting te vervolgen. Na de hervatting deed Verpalen opvallend vriendelijk tegen ons.

200 pagina’s van Gabriël Meijers
De rechtbank onderzocht in Kolbak onder meer de veronderstelling van het OM dat Endstra’s betalingen aan Paarlberg het gevolg waren van afpersing door Holleeder. Op een van de laatste zittingsdagen is tot tweemaal toe getracht een verweerschrift van mr. Gabriël Meijers, de advocaat van Jan-Dirk Paarlberg die (nog) niet terecht staat, toe te voegen aan de processtukken.

In een ruim 200 pagina’s tellend rapport had de advocaat nauwkeurig aan de hand van feiten, jaarcijfers, verklaringen en andere bewijsstukken toegelicht dat alle betalingen die Endstra aan Paarlberg heeft verricht, een zakelijke oorsprong hadden. Rechters op zoek naar de waarheid, hadden dit rapport onmiddellijk willen bestuderen. Maar niet de rechters van de Haarlemse rechtbank. Die hadden hun mening op dat moment al gevormd, vertelde Verpalen afgelopen zaterdag aan journalisten van De Telegraaf. Waarom zou je dan zo’n lijvig rapport waarin alle betalingen van Endstra aan Paarlberg aan de hand van feiten en omstandigheden worden verklaard dan nog willen bestuderen nietwaar? Dus weigerde de rechtbank het lijvige rapport van mr. Meijers aan het strafdossier toe te voegen.

De advocatenkamer
Voor de verdediging was die weigering opnieuw een moment om in beraad te gaan. Niet alleen de rechters maar ook alle in de Bunker aanwezige journalisten moeten hebben gevoeld dat een wraking in de lucht hing. In de advocatenkamer ging het er soms nuchter en soms emotioneel aan toe in de discussie over wel of niet wraken. Alle frustraties over de rechters, die volgens de advocaten het hele proces voortdurend naar de pijpen van het OM hadden gedanst, passeerden de revue. De enige reden waarom uiteindelijk niet tot wraking is besloten, was omdat de verdediging in alle zaken zo snel mogelijk verlost wilden zijn van Verpalen en van de Haarlemse rechtbank.

7 gedachten over “Rino Verpalen

  1. Marcel Kaatee heeft gelijk, ik was de bewuste zitting eveneeens aanwezig en was zeer verbaasd door de aanval van Verpalen op Kaatee. Hoe kon Kaatee nu weten hoeveel winst er op de verkoop van het WFC zou worden gemaakt? Hij was daar in het geheel niet bij betrokken. Sommige deals leveren veel winst op, andere wat minder, soms break even en verlies is ook in het onroerend goed gebeuren zeer wel mogelijk!!!!.
    Ik heb diverse familieleden en vrienden, die als advocaat werkzaam zijn of anderszins bij Justitie zijn betrokken.Iedereen weet dat de Haarlemse rechtbank de bijnaam de bloedraad heeft.
    Coute que coute moest de Holleederzaak door de rechtbank te Haarlem behandeld worden.
    Om die gevolgtrekking te maken hoef je echt niet heel lang na te denken.
    Marcel, ga door met de strijd, nu nog even doorbijten!.

  2. Ook ik heb deze bewuste zitting (en een hele hoop andere) bijgewoond. Ik voelde in het begin best sympathie voor de rechter. ik hou van rechtvaardigheid en zo leek hij wel het proces te zijn ingestapt. Maar toen hij opmerkingen maakte als: ‘doe nou effe serieus’ en ‘dat kun je hier niet met droge ogen vertellen’, zakte mijn mond open en mijn broek af! Wat kregen we nou? Zelfs ik kon nog verzinnen dat als je niet bij een bepaalde transactie betrokken bent geweest, je niet kunt weten of er winst is gemaakt en indien wel, hoeveel!! Dat betuigde van vooringenomenheid, die rechter bleek zijn oordeel dus klaar te hebben. Sindsdien heb ik helaas het gevoel van rechtvaardigheid niet meer terug gekregen, en voelde zelfs ik, als toeschouwer, de vooringenomenheid die Marcel in bovenstaand stuk beschrijft. Je zou maar tegenover zo’n apparaat staan. Een vooringenomen apparaat dat bewijzen probeert te vinden bij haar gevoel dat jij schuldig bent. Ben je mooi klaar mee!
    Ik weet nog dat ik op dat moment dacht dat die man prive misschien onder grote stress stond? Of dat hij druk voelde… Hij was immers in dit monsterproces, dat ontzettend in de media-schijnwerpers stond, degene die uiteindelijk de beslissingen moest nemen over de vrijspraak/straffen voor de verdachten. Er moest naar mijn idee toch een reden zijn, om je als rechter zo uit te laten?
    Helaas besefte ik na het lezen van het artikel in de Telegraaf, dat ik naïef was geweest om zo te denken. In dit artikel gaf Verpalen namelijk gewoon toe dat hij gaandeweg het proces overtuigd begon te raken van de schuld van Holleeder en hierbij bewijzen probeerde te zoeken. Dat je je als rechter in de media zo uitlaat… ik geloofde mijn ogen niet. Ik vermoed dus dat de journalisten hem wijs hebben gemaakt dat het gesprek vertrouwelijk zou zijn. Maar hey, een journalist blijft een journalist. En al was de journalist betrouwbaar, als rechter hoor je je zo überhaupt niet te uiten. In sommige beroepen hoor je met meningen en uitspraken discreet om te gaan. Als je als rechter toch een hele sterke overtuiging hebt, dan moet je dat voor jezelf kunnen houden. Anders ben je niet geschikt. Je kunt sommige dingen nou eenmaal niet zeggen, dat hoort bij dit beroep. Daar moet je boven staan. Helemaal als je de voorzitter bent geweest van dit megaproces, dat in de media ontzettend groot is uitgemeten. Volgens mij heeft Verpalen spijt als haren op zijn hoofd van zijn uitlatingen in de media…

  3. liever holleeder veroordelen zonder wettige bewijzen, maar op wazige verklaringen van een criminele vastgoedboef die van alle walletjes mee dacht te eten met een zogenaamd witte boorden schoon blazoen , als heel nederland over je heen krijgen omdat hij toch al door de publieke opinie als schuldig en het grote kwaad werd afgeschilderd. foei verpalen !!!!! crimineel laf.

  4. Rechter V. weigerde in 1ste aanleg ook, om het 200 pagina’s tellende accountantsrapport van de heer Paarlberg integraal toe te voegen aan het dossier van Willem Holleeder. Dit terwijl m.i. dit rapport Holleeder sterk ontlastte. Reeds toen had ik ‘de overtuiging’, dat de rechtbank wel eens in ‘bewijsnood’ kon komen door dit rapport. Weliswaar mocht de partner van mr. Kuijpers het rapport nog een dag voorlezen, maar wat niet op schrift staat is makkelijker ‘over het hoofd’ te zien? In mijn ogen was ‘de schijn van afwezigheid van vooringenomenheid’tóen al vér te zoeken. En wás m.i. Holleeder tóen al schuldig bevonden aan m.i. niet diréct bewezen afpersing. Ik had opnieuw de ‘overtuiging van vooringenomenheid’toen het hof op 3 juli jl. Paarlberg ook maar al vast betrok bij de ‘motivering’ tégen Holleeder. Het krijgt er zo steeds vaker de schijn van, dat deze processen méér voor de formaliteit plaatsvinden.

  5. Anno 2010 blijft rechter Rino Verpalen actueel.
    In rechtzaal op vraag naam en voorletters Vepalen M van Marinus
    dus corrupt omdat ik meedeelde het op de te zoeken site hop.
    20 januari 2010.

  6. Rino Verpalen neemt wat politie/OM op zijn desk leggen klakkeloos voor de waarheid aan. Verdachte mag geen bewijs aandragen waaruit te concluderen valt dat politie/OM liegen.
    Ook een diagnose gesteld door politie Hoofdorp psycholoog Martha Tuk Koek die in het geheel niet BIG geregistreerd staat wordt voor waarheid aangenomen, weer ondanks dat bewijs stukken zijn aangevoerd dat het hier een oplichtster betreft.( niet dat er waarde gehecht kan worden aan wel BIG geregisteerde Psyche-haters!
    In dit land is de Stalin clausule nog steeds van toepassing met een hoog vanaf 1940 nazi NL gehalte
    ook waar het gaat om bewezen verkrachters dekt de politie alles af en nu fake deetman commissie.

    • De rechters in Nederland zijn van mening dat de waarheid het algemeen belang niet dient want daaruit zou de burger kunnen concluderen dat Nederland geen democratie noch rechtsstaat is maar een NV van inteelt Familie bedrijven: politiek-rechtelijke macht en politie/OM. En hun Mengele klonen van de GGz hebben nog steeds alle vrijheid met het experimenteren op mensenlevens met 90% de dood tot gevolg!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.