Het selectieve geheugen van Fred Teeven

Fred Teeven is opnieuw in opspraak. Eerder dit jaar ging het om een omstreden ‘witwasdeal’ die hij in 2000 als Officier van Justitie sloot met Cees H. waarbij de belastingdienst het nakijken had. Gisteren kwam de NOS met het bericht dat de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie is beschuldigd van meineed door de advocaat van de weduwe van de in 2006 geliquideerde kroegbaas Thomas van der Bijl.

De weduwe verwijt Teeven dat hij in 2006 als Officier van Justitie heeft verzuimd om zijn ‘bedreigde getuige’ Van der Bijl adequaat te beschermen en wil de Staat der Nederlanden hiervoor aansprakelijk stellen. Om dit nader te onderzoeken vond op 17 april 2014 bij de rechter-commissaris een voorlopig getuigenverhoor plaats waar Teeven nogal vergeetachtig was. Die vergeetachtigheid was geveinsd om zijn eigen reputatie te beschermen en de Staat der Nederlanden te behoeden voor een schadeclaim van de nabestaanden van Van der Bijl, denkt advocaat Jop Fellinger die de weduwe bijstaat in deze zaak. De advocaat meent dat de staatssecretaris valse verklaringen aflegt, zaken verdraait en essentiële informatie verzwijgt. Dat zijn zware beschuldigingen aan het adres van Teeven.

“Ik weet alles”
Toen een journalist de staatssecretaris op 12 maart 2014 om tekst en uitleg vroeg over de witwasdeal met Cees H., antwoordde Teeven zelfverzekerd voor camera en microfoon: “U weet maar een klein beetje, en ik weet alles.” En: “Ik kan me alles herinneren van wat er in die zaak gegaan is. U gaat uit van een conclusie, maar laat de minister u nou informeren. Dat lijkt me gewoon handig.”

Minister van Veiligheid en Justitie Ivo Opstelten hield vol dat 750.000 gulden aan H. was overgemaakt, terwijl de raadsman van H. beweerde dat dit ruim 5.000.000 gulden is geweest. Dat is nogal een verschil. De advocaten van H. hebben hun beroepsgeheim maar de overheid moet openheid van zaken geven omdat de belastingdienst is benadeeld. Vandaar dat er Kamervragen werden gesteld.

De minister was niet in staat de Kamer te informeren welk bedrag daadwerkelijk aan Cees H. was betaald omdat van de overboeking naar de betreffende bankrekening geen relevante stukken meer voor handen waren. Althans dat beweerde de minister. Ook binnen het ministerie wist niemand meer het fijne ervan. “De betrokken ambtenaren hebben er onvoldoende herinneringen aan”, stelde een justitievertegenwoordiger op vragen van de pers. “Derhalve kunnen geen onderbouwde uitspraken worden gedaan over wat aan Cees H. bij de financiële afwikkeling van de schikking feitelijk is overgemaakt.”

Toen ik die reactie begin juni 2014 las in de media, gingen mijn gedachten terug naar dezelfde Teeven die enkele maanden daarvoor nog op televisie in volle overtuiging had geroepen: U weet maar een klein beetje, en ik weet alles.” En: Ik kan me alles herinneren van wat er in die zaak gegaan is.” Zo komt Teeven over, als iemand die alles wil weten, tot het naadje van de kous. Daarvoor tastte hij als officier de grenzen af van wat wettelijk is toegestaan bij opsporing en vervolging en pionierde hij al met kroongetuigen voordat dit fenomeen bestond in Nederland.

Parlementaire enquêtecommissie Van Traa
De deal met Cees H., waar Teeven naar eigen zeggen “alles” nog van weet, sloot hij 14 jaar geleden. De kwestie waarvoor Teeven in april 2014 bij de rechter-commissaris als getuige moest verschijnen, is van recentere datum. Hoe die zaak precies is gegaan, daarvan moet Teeven zich helemaal ‘alles’ nog kunnen herinneren. Waarschijnlijk bezorgt het hem zelfs nachtmerries, wetende hoe het met Van der Bijl is afgelopen. Maar als Teeven hierover onder ede moet verklaren, is sprake van geheugenverlies zo blijkt uit het bericht van de NOS. Dat roept herinneringen op aan Teevens getuigenis voor de Parlementaire enquêtecommissie Van Traa in de jaren negentig. Die commissie onderzocht destijds ontoelaatbare opsporingsmethoden van de politie. Via zijn contacten bij het Amsterdamse Openbaar Ministerie had Teeven er in 1991 en in 1992 voor gezorgd dat drie containers met in totaal 30.000 kilo soft drugs niet door de douane zijn gecontroleerd en vervolgens werden getransporteerd ‘in de richting waarvoor het onderzoeksteam belangstelling had’. Van doorgelaten containers in het zogenoemde sigarettentraject wist Teeven geen aantallen meer te noemen. ‘Nee, het is geen geheugenverlies, absoluut niet. Maar ik weet niet of het er 70 zijn of 40 zijn of 10 zijn. Ik weet het echt niet’, verzekerde hij de Parlementaire Enquêtecommissie enkele jaren nadat dit had plaatsgevonden.

Teeven en de weduwe
Toen Thomas van der Bijl nog leefde kenden Fred Teeven en de weduwe elkaar al. Dat viel op bij het beluisteren van de geluidsopnamen van de verklaring die Van der Bijl op 26 januari 2005 aflegde in aanwezigheid van Teeven. Ik heb dat eerder beschreven in ‘Dikke Willem’, een artikel over een van de getuigenissen van Van der Bijl waarin over en weer druk wordt gespeculeerd wie toch ‘Dikke Willem’ is.

Teeven’s eerdere getuigenissen
Als verdachte heb ik Fred Teeven ook een keer mogen ondervragen tijdens een officieel getuigenverhoor. Dat verhoor vond plaats op 23 maart 2009 in de Bunker in Osdorp. Teeven was opgeroepen om in het Kolbak-proces te getuigen over zijn rol als Officier van Justitie in het begin van die strafzaak, met name over zijn betrokkenheid bij de getuigenissen van Thomas van der Bijl en diens status als ‘Anonieme Bedreigde Getuige’. Als ik mijn eigen aantekeningen van Teeven’s getuigenis teruglees, kampte Teeven in 2009 ook al met geheugenverlies toen de vragen gingen over een ontlastende verklaring van Van der Bijl over mij, afgelegd in aanwezigheid van Teeven, welke verklaring heel anders was weergegeven in het proces-verbaal van dat verhoor.

Door goed je huiswerk te doen, een beetje geluk en hulp van een kritische rechter of raadsheer lukt het soms om zelfs geslepen lieden als Fred Teeven, die door het veinzen van geheugenverlies geen verantwoordelijkheid nemen voor hun daden, hun fouten te laten erkennen. In mijn geval was het geen geluk maar een oprechte verbalisant die aan het begin van het hoger beroep bij de rechter-commissaris opbiechtte dat de verhoren van Van der Bijl op band waren opgenomen wat in geen van de processen-verbaal was vermeld. Pas toen dat bekend was geworden kwam Teeven’s collega Koos Plooij aanzetten met de geluidsopnamen van de verhoren en bleek dat Van der Bijl op een cruciaal punt, althans voor mij, anders had verklaard dan was geverbaliseerd. Het tegenovergestelde zelfs. Teeven ging aan het einde van die bewuste zitting van 23 maart 2009 door het stof. Gelukkig voor hem waren de meeste journalisten toen al naar huis. Op een enkeling na.

Zie ook: Fred Teeven getuigt (1) en Fred Teeven getuigt (2)

Eén gedachte over “Het selectieve geheugen van Fred Teeven

  1. Toen hij nog bij de politie zat wilde er geen 1 collega meer met hem werken. Naar boven likken en naar beneden verlinken. Een ex collega van hem “weet je waarom die teeven zo’n kale kop heeft? Wat hem goed uitkomt houdt hij onder zijn pet, de rest verlinkt hij waar je bij staat”
    Corrupte hond, met zijn selectief geheugenverlies!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.