Big brother op de Apollolaan

Waarom zijn er tijdens de achterbankgesprekken geen tactische middelen ingezet, zoals observaties en taps? Het Openbaar Ministerie kon achteraf geen aannemelijke verklaring geven waarom Endstra, Holleeder en ik in de periode dat Endstra met de CIE sprak niet zijn getapt. CIE-Officier Sander de Haas kon het gerechtshof ook niet uitleggen waarom er langs deze weg geen verificatie of falsificatie van Endstra’s beweringen heeft plaatsgevonden. Er is niet één keer gekeken of hetgeen Endstra insinueerde klopte. Aan Jan van Looijen heeft het niet gelegen. Die wilde maar al te graag opnamen maken, maar telkens als hij dit voorstelde had Endstra een excuus of begon hij ergens anders over.

‘Die die die die die hond van hem erbij’
Als Endstra zich op 24 juni 2003 weer eens over mij beklaagt (‘en eh… op een gegeven moment kwam er Kaatee, ik uh op komen draven’), heeft Jan van Looijen er genoeg van en roept: ‘Wij nemen het op hè, zo’n verhaal als die rukker komt en wij nemen het op. Dan pakken we hem meteen daar. Dan trekken we hem over het gras heen’.

En even verder:

J: Het mooiste is als het er twee zijn. Die die die die die hond van hem erbij.
W: Nou, hij is altijd eh… Die Willem doet het tegenwoordig alleen.
J: Nee, maar…
W: Die Turk bedoel je?
J: Ja ook, maar dat is een andere zaak. Nee maar, kijk we moeten hem altijd oppakken. We hebben nu die hond van hem. Die die die die die gokhuizen van hem beheert
W: Oh! Ja.
J: Als we die erbij pakken, want die is toch de boodschappenjongen? Nou die pakken we erbij. Maar dan moeten we het opnemen.
W: Nou ik krijg een briefje van hem, dat ik geld moet overmaken.
J: Je zegt gewoon van: Hee eh… wat is dat. Wat bedoel je hiermee man? En eh…Ik begin het een beetje zat te worden. Met je grote bek. En als we dat opnemen, dan zijn we erbij. Dan zijn we er vlak bij hè. Dan kan er weinig gebeuren. En dan gaat hij tegen het gras.
W: Hij vertelde me wel dat er in België, ja er was dan een inval geweest, voor wapens…

Maar in plaats dat Endstra onmiddellijk zijn medewerking toezegt, begint hij plotseling over een inval in België. Hij wilde overduidelijk niet dat de CIE onze gesprekken of ontmoetingen zou vastleggen. Als Endstra iets had willen opnemen dan kon hij dat bovendien veel beter zelf met zijn eigen geavanceerde apparatuur op kantoor, want daar vonden al onze gesprekken plaats.

Inkijkoperatie
Nadat zijn secretaresse Danielle hem in 2000 waarschuwde voor een op komst zijnde inkijkoperatie van de politie, had Endstra zijn kantoor voorzien van een camerabewakingssysteem dat 24 uur per dag alle personen en bewegingen registreerde op de begane grond.
Zo betrapte hij de stiekeme rechercheurs die met de sleutel van de secretaresse het kantoor binnenkwamen om daar zelf opnameapparatuur te plaatsen. Endstra walgde ervan dat de heren lang en verlekkerd stonden te kijken naar een foto van zijn partner Anita die daar aan de muur hing. Op de achterbank herinnert Endstra de CIE-rechercheurs subtiel aan de inkijkoperatie maar ook aan het vakmanschap van ‘wonderkindje’ en klusjesman Vincent. Endstra was blij met de apparatuur op zijn kantoor. Jan van Looijen is wat minder enthousiast:

Endstra: Ik was er heel erg blij mee toen ie het maakte en alles.
Van Looijen: Ja, het leek heel wat ja.
Endstra: Het is toch, het geeft je een veilig gevoel, dat je uh, geen rare dingen kan gebeuren. 

(13e achterbankgesprek d.d. 5 december 2003)

Beeld en geluid 
In juli 2002 liet Endstra het videosysteem op zijn kantoor digitaliseren en sindsdien werd ook geluid opgenomen. Het was voor de vastgoedhandelaar een koud kunstje om gesprekken die op zijn kantoor aan de Apollolaan plaatsvonden te bewaren, zoals de onderhandelingen die ik eind augustus, begin september 2002 heb gevoerd over de speelhallen. Ook de bezoeken die ik daarna bracht aan het kantoor; het gesprek over de herfinanciering, de overhandiging en teruggave van de envelop, het zoeken naar de datum in de WFC-akte, mijn opmerking dat Holleeder hem wilde spreken en buiten stond te wachten, de voortgang van het boekenonderzoek door de belastingdienst, de overname van mijn aandeel in Nieuwgraaf, Endstra’s verzoek of ik directeur van Nieuwgraaf wilde blijven, het doornemen van de post etc. Het is allemaal vastgelegd. Zowel beeld als geluid! Niet op videobanden zoals voorheen het geval was, maar gewoon op harddisk op de locatie zelf.
Aangezien de opnamen een week op de harddisk bleven staan voordat ze werden overschreven, had Endstra alle tijd om gesprekken te kopiëren of fragmenten op de harde schijf op te slaan indien daar aanleiding voor was, zoals die keer dat John Mieremet hem op zijn kantoor had bedreigd. Van die opname had Endstra fotoprints.

‘Apparaat in werking’
Toen de politie op 17 mei 2004, direct na de liquidatie, het kantoor doorzocht was het bewakingssysteem nog steeds operationeel. Het proces-verbaal van bevindingen van de doorzoeking meldt hierover het volgende: ‘In de ruimte die door de secretaresse als het kantoor van haar baas werd aangewezen, werd in een van de bureauladen apparatuur aangetroffen dat kennelijk bestemd was om gesprekken op te nemen. Bij het volgen van diverse draden en snoeren vanuit deze lade, werd in de kelderruimte een installatie aangetroffen, bestemd om beelden op te nemen. Op het daarbij horende beeldscherm was te zien dat er vanuit vijf afzonderlijke camerapunten, beelden in diverse ruimten van het kantoor werden opgenomen. Hierbij werd tevens geluid opgenomen. Het beeld en geluid werden digitaal vastgelegd op een in het opnameapparaat aanwezige harddisk. Op het moment van aantreffen bleek het apparaat in werking en werd er beeld en geluid opgenomen en vastgelegd.’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.